چابهار جنوبی ترین شهر استان سیستان و بلوچستان است که در فاصله 761 کیلومتری زاهدان قرار دارد. این شهر در زمانهای قدیم “بندر تیس” نام داشته و یکی از مراکز مهم تجاری کرانه های دریای عمان به شمار میآمده است. آثار باقی مانده ی بندر تیس، در حال حاضر در9کیلومتری چابهار امروزی بر جای است. چابهار یکی از شهرهای جنوب خاوری استان سیستان و بلوچستان ایران و تنها بندر اقیانوسی این کشور می‌باشد که در کرانهٔ دریای عمان و اقیانوس هند قرار دارد. لنگرگاه آن قابلیت پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما را دارد و از مناطق آزاد بازرگانی ایران است.
بندر چابهار به دلیل موقعیت راهبردی، که نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آبهای آزاد است از اهمیت فراوانی برخوردار است و سازندگی و سرمایه‌گذاری فراوانی در آن صورت می‌گیرد؛ از جمله ساخت اسکله و افزایش گنجایش بارگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما (در خلیج چابهار) و ساخت راه‌آهن به سوی آسیای میانه و احداث فرودگاه بین‌المللی. این بندر یکی از مهمترین چهارراه‌های کریدور شمال-جنوب بازرگانی جهانی است.
چابهار علاوه بر موقعیت بازرگانی، دارای جاذبه‌های فراوان تاریخی و طبیعی است. آب و هوای این شهر و پیرامون آن همیشه بهاری و معتدل است و به همین دلیل چابهار (چهاربهار) نامیده می‌شود. چابهار مرکز شهرستان چابهار است که در منتهی‌الیه جنوب شرقی ایران در کنار آبهای گرم اقیانوس هند قرار دارد
مرکبات، زیتون، موز، انبه، خرما، نیشکر، صنایع دستی، ماهی و کالای خارجی از صادرات این منطقه به شمار می رود. چابهار مهم ترین بندر بازرگانی کرانه بلوچستان محسوب می شود و به واسطه مرکزیت داشتن و نظر به اینکه چابهار یک منطقه آزاد تجاری و صنعتی است؛ محل ورود اجناس خارجی از نقاط مختلف است. امام زاده غلام رسولی، مقبره شیخ شمیل، روستای تیس به همراه سواحل زیبا، مهمترین دیدنی های شهرستان چابهار را تشکیل می دهند.
